Dua, insanın aklı, iradesi ve üstün yeteneklerine rağmen, sınırsız ihtiyaçları, nefsâni arzuları, içine düştüğü sıkıntı ve musibetlere karşı, güçsüz ve aciz kaldığı durumlarda Yüce Yaratıcı’ya sığınması, O’na yalvarıp yakarmasıdır. Dua, kul ile sonsuz güç ve kudret sahibi olan Allah (c.c.) arasında kurulan manevi bir bağdır. Dertlerin devası, kırık gönüllerin gıdasıdır. Bir yöneliş ve bir terbiyedir. Kulluğun göstergesidir. Allah’ın Elçisinin ifadesiyle; “İbadetlerin özüdür, iliğidir.” Bu yol ile istekler, arzular ve ihtiyaçlar Allah’a arz edilir. O’na yalvarış ve yakarışlarda ve el açarak niyazlarda bulunulur. Dua ile ibadetlerin kabulü istenir. Kederlerin, içinden çıkılamayan bela ve musibetlerin ve sıkıntıların mihnet ve meşakkatlerinden emin olup kurtulmak dilenir. Bu istekler, el açmalar, gönül yönlendirmeler, kulluğun özü, ibadetlerin ruhu anlamındadır. Aynı zamanda da arınma vesilesidir. İnsan bazen güçlü olur, bazen zayıf; bazen genişlikte olur bazen darlıkta; bazen sıhhatli olur, bazen hasta; bazen de zengin olur, bazen de fakir vs. Nasıl olursa olsun, her halükârda, her zaman ve her yerde, dua etmeyi ihmal etmemelidir. Ne oldum dememeli, ne olacağını düşünmelidir. Dünü için olduğu kadar, bugünü ve yarını için de dua etmelidir. Kur’an-ı Kerim’in ifadesiyle; “Ey Rabbimiz! Bize bu dünyada da, ahirette de iyilikler ve güzellikler ihsan eyle ve bizi cehennem azabından koru” demelidir. İslam’a göre dua müşterektir. Allah’ın rahmeti her şeyden geniştir. Her Müslüman diğer Müslümanlar için de duacı olmalıdır. Dua, her işe ve herkese şâmil kılınmalıdır. Dua insanın kendisini, anne babasını, çocuklarını, komşularını, üzerinde hakkı olanları, ‘bana da dua et’ diyenleri, bütün ölüleri ve sağları da içine almalıdır. Vatanın dirlik ve düzenliğine, milletin birlik ve beraberliğine de dua edilmelidir. İnsan acizliğinin itirafı içinde, ihlas ve samimiyetle Rabbinden ikram, ihsan ve yarım dilemeye muhtaçtır. Bu nedenle, gece gündüz, her nefes afiyetlerin devamına, sıkıntıların bertaraf olmasına, hataların setrine (örtülmesine), günahların af ve mağfiretine, canı gönülden dua ve niyazda bulunmalıdır. Özellikle, Cuma, bayram ve kandil geceleri, Arafat, Mina, Müzdelife, Mescid-i Hram, Mescid-i Aksa ve Mescid-i Nebi gibi kutsal zaman ve yerler ile farz namazların peşi sıra dua etmek ihmal edilmemelidir. Sevgili Peygamberimiz (A.s.)’ın dualarından birinde; “Ey Allah’ım! Hüzün ve kederden sana sığınırım. Acizlik ve tembellikten sana sığınırım. Korkaklık ve cimrilikten sana sığınırım. Borcun galebe çalmasından ve insanların kahrından sana sığınırım.” Buyurmuş; böylece de, nefislerin terbiyesine, kalplerin arınmasına, nefsaniyet ateşinin söndürülmesine ve Allah rızasına ermeye işaret ve yol göstermiştir. Ey Rabbimiz! Bizleri bu dünyada da, Ahirette de korktuklarımızdan emin, umduklarımıza nail eyle! Amin.