“Bir olanı bir bilmek” manasındaki tevhid, İslam akidesinin omurgasıdır. Bu omurga kaydığında, bunun olumsuz etkisi hem inançta hem de amelde görülür. Tevhid birin birliğine sadakat, şirk birin birliğine ihanettir. Lâilahe illallah'ın ilk yarısını oluşturan lâilahe (hiçbir tanrı yoktur) cümleciği nefy, ikinci yarısını oluşturan illallah (yalnızca Allah vardır) cümleciği isbattır. Tevhidin zıttı olan şirk için Kur'an, “büyük zulüm” der. Bu gerçek, Hz. Lokman’ın lisanında şöyle dile gelir: “Hani Lokman oğluna öğüt verirken şöyle diyordu: “Yavrucuğum, Allah’tan başkasına ilahlık yakıştırma; çünkü her tür ilahlık yakıştırma gerçekten de korkunç bir zulümdür!” (Lokman 31/13). Şirk en büyük zulümdür, çünk; şirk, Allah'ın kuluna olan büyük sevgisine en ağır ihanettir. Şirkin bir türü de, Allah'tan bağımsız bir hayat alanı olduğunu tasavvur etmektir. Bütün bir varlık âleminde Allah'tan bağımsız bir tek alan yoktur. Hayat alanı da öyledir. Allah hayata müdahildir. Allah'ın hayata müdahil olmadığını düşünmek şirktir. Allah'tan bağımsız bir alan olduğu düşüncesine kapılanın önünde iki kapı vardır: Allah'ın müdahil olmadığını düşündüğü o alanda, ya Allah'tan başkalarına tanrılık yakıştıracak veya kendisi tanrılık taslayacaktır. Bu düşünce, hayatın bazı alanlarına Allah'ın müdahil olmadığını düşünmekle kalmamakta, bunu hayata geçirmek için, Allah'ı hayattan soyutlamaya kalkışmaktadır. İnsan, dünya adlı şu misafirhanede Allah'ın konuğudur. O öyle bir hane sahibidir ki, sadece hane O'na ait değil, misafirin kendisi de, hayatı da O'na aittir. Hal böyleyken, Allah'ın müdahil olmadığı bir hayat alanı düşlemek, ilahi emanete kaç kez ihanettir. “Allah hiçbir nankör haini sevmez” (Hacc 22/38). Allah, Müslüman’ın hayatının merkezinde yer alır. Mü’min kişi, hayatın her anında Allah'la beraberdir. Bu yüzden asla Allah yokmuş gibi düşünmez, yaşamaz, konuşmaz. Zira Allah yokmuş gibi konuşmak günahtır. İşte bu yüzdendir ki, Müslüman aklı, hayatın her alanında Allah'lı yaşar, Allah’lı düşünür, Allah’lı konuşur. Her işe başlarken "Bismillah" der. Acının zirvesinde “Allah” der. Allah rızası uğrunda can vermek için saldırgan düşmanın üzerine yürüdüğünde “Allah Allah” der. Can havliyle gücünü toplaması gerektiğinde “Ya Allah” der. Heyecanlandığında “Allahu ekber” der. Karar verdiğinde “Biiznillah” der. Hayran olduğunda “Maşallah” der. Üzüldüğünde “La havle vela kuvvete illa billah” der. Kızdığında “Fesübhanallah” der. Arzuladığında “İnşaallah” der. Özür dilediğinde “Estağfirullah” der. Yemin ederken “Vallah-billah” der.  Her yer, her zaman ve her mekânda  “Elhamdülillah” der, Elhamdülillah.