ALLAH ÂLEMLERİN RABBİ Übey b. Kâ’b’ın naklettiğine göre; müşrikler Hz.Peygamber’e (sav), “Yâ Muhammed! Rabbini bize tanıt.” dediler. Bunun üzerine Allah Tebâreke ve Teâlâ İhlâs suresini indirdi: “De ki, O Allah tekdir, Allah Samed’dir. (O hiçbir şeye muhtaç değildir ama bütün varlıklar O’na muhtaçtır. ) O, doğurmamış ve doğmamıştır. Hiçbir şey O’na denk değildir.”1 İbn Ömer’den rivayet edildiğine göre, Allah Rasülü (sav) yatağına yattığı zaman şöyle dua ederdi. “Bana yeten, beni barındıran, beni yediren ve içiren, bana iyilik edip (iyiliğini) arttıran, bana nimet verip (nimetini) bollaştıran Allah’a hamdolsun. Her hal ve durumda Allah’a hamdolsun. Her şeyin Rabbi, hükümdarı ve ilâhı olan Allah’ım! Cehennemden sana sığınırım.”2 Ebû Musa (eı-Eş’ari) anlatıyor: Bir yolculuk esnasında Hz.Peygamber (sav) ile beraberdik. Her bir tepeye çıktığımızda (yüksek sesle) tekbir getiriyorduk. Bunun üzerine Hz.Peygamber (sav) şöyle buyurdu: “Kendinize gelin! Siz sağır olan ve burada bulunmayan birisine seslenmiyorsunuz. (Bilakis) Her şeyi işiten, gören ve çok yakın olan Allah’a sesleniyorsunuz.”3 EbûMes’ûd (el-Ens’arî) anlatıyor: Bir gün kölemi dövüyordum ki arkamdan birisi şöyle seslendi: “Şunu iyi bil EbûMes’ûd! Bir de döndüm baktım kiRasûlüllah (sav) bana şöyle söylüyor:“Allah’ın sana karşı gücü, senin bu köleye karşı olan güç ve kuvvetinden çok daha fazladır.”4 EbûHüreyre (ra) anlatıyor: Rasûlüllah (sav), herhangi birimiz yatağına yattığında şöyle dua etmesini bize emrederdi: “Allah’ım! Göklerin ve yerlerin Rabbi! Rabbimiz, her şeyin Rabbi! Tane ve çekirdeği çatlatıp yaran! Tevrat, İncil ve Kur’an’ı indiren! Her türlü kötülük sahibinin şerrinden sana sığınırım. Onu perçeminden tutan (kudreti altında bulunduran) sensin. Sen Evvel’sin, senden önce hiçbir şey yoktur. Sen Âhir’sin, senden sonra da hiçbir şey olmayacaktır. Zâhir (varlığı delillerle apaçık olan) sensin, varlığı seninkinden daha aşikâr hiçbir şey yoktur. Bâtın (mahiyeti idrak edilemeyen, zâtı insanlar için gizli olan) sensin. Senin mahiyetinden daha gizli olan hiçbir şey yoktur.”5   1-İbn Hanbel, V, 1332-Ebu Davud, Edeb, 97,983-Buhâri, Tevhid, 94-Tirmizi, Birr, 305-Tirmizi, Deavet, 19; Müslim, Zikir, 61